Παρόλο που συχνά θα με ακούσεις (ή διαβάσεις) να υποστηρίζω πόσο σημαντικό είναι να λέμε “Ναι” σε προτάσεις και ευκαιρίες, και πόσες πόρτες μας ανοίγει αυτή η συμπεριφορά, υπάρχουν συγκεκριμένα “Όχι” και “Δεν” που πρέπει να λέμε καμιά φορά. Πολύ ωραία η ταινία “Yes man” με τον κύριο Carrey, αλλά έξω από το Hollywood τα πράγματα διαφέρουν κάπως.
Τα 5 βασικά “Δεν” της ζωής
- Δεν είσαι δέντρο
- Δεν είσαι ο Superman
- Δε φταις για τα πάντα
- Δε γεννήθηκες για να ευχαριστείς τους πάντες
- Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος
Δεν είσαι δέντρο
Αυτονόητο, σκέφτεσαι. Κι όμως δεν είναι! Όταν λέω δέντρο εννοώ την τάση του ανθρώπου να μένει ακίνητος σε ένα περιβάλλον, που είτε τον καταστρέφει, είτε τον περιορίζει. Πόσες φορές εγκλωβίζουμε τους εαυτούς μας σε μη παραγωγικές καταστάσεις ή σε μια καθημερινότητα που πληγώνει τα αισθήματα και καταδυναστεύει την αξιοπρέπειά μας;
Προτείνω λοιπόν, να θυμηθούμε πως δεν είμαστε δέντρα και μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε, από οπουδήποτε δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Μπορούμε να φύγουμε από μια χειριστική σχέση, από μια εξαντλητική εργασία, από μια ζηλόφθονη παρέα. Μπορούμε ακόμα να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε μακριά από ανθρώπους που μας εκμεταλλεύονται, αλλά και από μια χώρα που πνίγει τις δυνατότητες του μυαλού και του κόπου μας.
Δεν είσαι ο Superman
Ο αγαπημένος ήρωας της DC, που μεγαλώσαμε μαθαίνοντας τα φανταστικά κατορθώματά του, είναι μοναδικός. Όσο κι αν πιστεύουμε μερικές φορές ότι μπορούμε να καταφέρουμε όσα και ο ήρωας με την υπερφυσική δύναμη, αυτό δε θα γίνει ποτέ.
Τα καλά νέα είναι ότι δε χρειάζεται να γίνει κάτι τέτοιο. Δε χρειάζεται να έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις από τους εαυτούς μας και μάλιστα δε δικαιούται κανείς άλλος να έχει τέτοιες υπεράνθρωπες απαιτήσεις από εμάς. Είναι εντάξει να πούμε ότι δεν θα αναλάβουμε άλλο ένα project, ή ότι δε μπορούμε να επισκεφθούμε τους συγγενείς μας την Κυριακή. Είναι εντάξει να αισθανόμαστε κουρασμένοι, διότι τελικά δεν είμαστε ο Superman.
Δε φταις για τα πάντα
Κάποιες φορές οι γύρω μας θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι όλα είναι δικό μας φταίξιμο. Σίγουρα δεν είμαστε αλάνθαστοι , κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε. Όμως δεν είμαστε ο σάκος του μποξ για κανέναν άνθρωπο.
Πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε πότε πραγματικά έχουμε ευθύνη για κάτι και πότε οφείλουμε να οριοθετούμε υπερβολικές συμπεριφορές. Η αυτογνωσία είναι μια σημαντική αρετή ώστε να καταλάβουμε τι μέρος της ευθύνης μας αναλογεί και να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους όταν χρειαστεί.
Δε γεννήθηκες για να ευχαριστείς τους πάντες
Ένα από τα σημαντικότερα “Δεν” είναι αυτό ακριβώς παραπάνω. Κανένας άνθρωπος δεν ήρθε στη ζωή για να ευχαριστήσει με την ύπαρξή του τους άλλους, είτε αυτοί οι άλλοι είναι οι γονείς του, οι φίλοι ή ένας σύντροφος. Οπότε, αν μια συμπεριφορά μας δυσαρεστήσει κάποιον, αυτό είναι φυσιολογικό.
Δε χρειάζεται να νιώθουμε ενοχικά όταν κάνουμε κάτι που δεν αρέσει στους άλλους. Η κριτική είναι κάτι που θα συμβεί σε πολλά στάδια της ζωής μας. Όσο κι αν μας αδικούν τα λόγια συγκεκριμένων ανθρώπων, μπορούμε να τα ακούμε χωρίς να νιώθουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας.
Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος
Πολλές φορές προσπαθούμε υπερβολικά να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, τη δουλειά μας, το βιογραφικό ή όλη τη ζωή μας. Περιμένουμε επίσης τις κατάλληλες στιγμές και συνθήκες ώστε να διεκδικήσουμε πράγματα. Λοιπόν, δε χρειάζεται να περιμένει κανείς το “τέλειο” ούτε να κάνει τον εαυτό του τέλειο.
Πολύ απλά το ιδανικό και το τέλειο δεν υπάρχουν. Για να μη καταλήξουμε να νιώθουμε ανεπαρκείς, θα πρέπει να αγκαλιάσουμε την έννοια της ατέλειας στην ανθρώπινη φύση, και να πορευτούμε χωρίς να μας κατατρώει το άγχος της τελειοποίησης.
Αυτές είναι οι πέντε σκέψεις που πιστεύω με έχουν βοηθήσει πολύ μέχρι τώρα. Μέσα στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και τις προσδοκίες για το μέλλον, ξεχνάμε πόσο σημαντικό είναι να βρίσκουμε τις ισορροπίες στη συνύπαρξη και την επικοινωνία. Ελπίζω αυτές οι βιωματικές συμβουλές να είναι χρήσιμες και για σένα, που ψάχνεις πως να χαράξεις τη λεπτή γραμμή μεταξύ επιτρεπτού και παρεμβατικού ορίου, στην καθημερινότητα και στην επαφή με τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω σου.
Περισσότερες σκέψεις.