White dandelion. From a wildflower in the garden, it transforms into a floating aura. It gets lost by the sweet blast of August winds. Just like our thoughts sometimes. As a child, I used to blow dandelions in my grandma’s yard and watch them wave carelessly as the sun sank down the summer fields. I’d still puff one if I see it cowardly appearing between roses and daisies…
Το Μπενουζίλιο είναι ένα κτήριο που χτίστηκε πριν το 1886 και αποτέλεσε προέκταση του εργοστασίου Αλλατίνι. Έπειτα στέγασε βιοτεχνίες κουμπιών και κλειδαριών για να καταλήξει ως μεταξουργείο. Τα απομεινάρια της υφαντουργίας είναι εμφανή στο εσωτερικό των κτηρίων που απαρτίζουν το Μπενουζίλιο, ή καλύτερα ότι έχει επιβιώσει στο πέρασμα του χρόνου από τα τρία αυτά κτίσματα. Το μικρό συγκρότημα κτισμάτων βρίσκεται στην Πυλαία και η πρόταση για τη διατήρηση τους εκκρεμεί από το 1994.
Αυτά τα μυστήρια πλάσματα στο φάσμα του ανεξήγητου. Αυτά τα αχαρτογράφητα συμπεριφορικά πρότυπα. Εκείνο το “θέλω να μιλήσουμε” που κάνει τον ιδρώτα σου να τρέχει στο σβέρκο λες και πας για ανάκριση στο τμήμα για κάποιο έγκλημα που διέπραξες σίγουρα αλλά δεν ξέρεις ποιο να ‘ναι αυτό. Πότε λοιπόν θυμώνουν οι γυναίκες;
Θυμώνουν για όσα δεν κάνεις
Αρχικά πρέπει να πω ότι θυμώνουν με πράγματα που δεν κάνεις. Δηλαδή δεν είναι τόσο το πρόβλημα πράγματα που κάνεις και νομίζεις ότι ενοχλούν, αλλά κυρίως πράγματα που θα ήθελαν να κάνεις και εσύ δε τα σκέφτηκες. Οπότε είναι λογικό να μη ξέρεις γιατί φταις. Πολύ απλά επειδή δεν έκανες κάτι!
Τι δεν κάνεις
Για παράδειγμα δεν θα την πειράξει τόσο που έκανες χάλια το μπάνιο, αλλά που δεν το σφουγγάρισες μετά. Δε θα την πειράξει που βγήκες με τους φίλους σου μέχρι τις 6 το πρωί, αλλά που δεν έστειλες μήνυμα επί τόσες ώρες. Δεν θα την πειράξει που ήρθες στο ραντεβού με ένα random t-shirt που δεν ταιριάζει, αλλά που δεν έκανες ένα κοπλιμέντο στην ίδια. Δεν έχει πρόβλημα που βλέπεις όλη μέρα ποδόσφαιρο, αλλά που ξέχασες τα γενέθλια της.
Μια δυο τρεις κάποια στιγμή θυμώνουν. Και δε λέω, χρειάζεται καμία φορά μαντικές ικανότητες για να βρεις τι παίζει μετά την ατάκα “τι έχεις;” “τίποτα”. Η απάντηση “τίποτα” έγκειται στο πασιφανές του πράγματος, γι’ αυτό και δεν ερμηνεύεται με λόγια. Διότι αν έπρεπε να στο εξηγήσει θα πήγαινε κάπως έτσι : “Τι θες να έχω βρε μπουμπούνα, το είδες το μπάνιο που είναι σαν πυρηνική καταστροφή; τι θες να ‘χω; που μου πέταξες και τις βρεγμένες πετσέτες πάνω στα έπιπλα και έβρεξες όλο τον καναπέ; γεμάτο νερά το μπάνιο να μπει άνθρωπος να φάει τα μούτρα του; δε σου κόβει λίγο; αααργκχ@#&$%…” Οπότε λέει απλά “τίποτα”. Για δικό σου καλό.
Τι άλλο δεν κάνεις και θυμώνουν
Ή αντίστοιχα : “Δηλαδή δε φτάνει που έβαλα την ακριβή την πούδρα για σένα, μου έρχεσαι με το μπλουζάκι Ironman και μαλλί ανεμιστήρα. Οκ, να το δεχτώ και να μη κρίνω. Είμαστε εδώ δύο ώρες, καθόμαστε απέναντι. Έχω φορέσει το χαριτωμένο μου φόρεμα, έφτιαχνα μαλλιά μέσα στη ζέστη και φόρεσα και το body butter μου με argan oil και macadamia για να σε βλέπω να κατεβάζεις μπίρα με το λίτρο. Πες βρε μια ρημάδα κουβέντα. Πες ένα “τι όμορφη που είσαι σήμερα” τσάμπα είναι βρε χαρταετέ. “Ενώ λέει” Ωραία η μπύρα ε;” για δικό σου καλό.
Και επίσης δεν κάνεις το παρακάτω
Ή πάλι σκέφτεται : “Πάλι με τα κοπρόσκυλα είναι και πίνουν κακής ποιότητας αλκοόλ σε τίποτα μπαράκια της πλάκας. Από τις 10 λείπει ούτε ένα μήνυμα. Να δεις που του την πέφτει καμία νηστική σαύρα και έχει το κινητό στη τσέπη να μη φανούν οι ειδοποιήσεις. Σίγουρα. Κι αυτός ο φίλος του ο Παντελής γουστάρει τα στριπτιτζάδικα. Στο τέλος θα φαν και σε κάποια καντίνα και θα βρωμάει το σπίτι μπιφτέκι με μπούκοβο όλο το πρωί και θα πρέπει να αερίζω. Αααργκφπ%+&#@”. Άντ’ αυτού λέει : “Πέρασες καλά γλυκέ μου;” για δικό σου καλό…
Πάνω κάτω γι ‘αυτά θυμώνουν οι γυναίκες φίλε μου. Άρα κάνε ό,τι κάνεις, δεν πειράζει. Απλά σκέψου τι δεν κάνεις. Και ξεκίνα από κει με όραμα την λιγότερη γκρίνια. Το’ χεις. ?
ΔηΒεΛια, δηλαδή Δημήτρης, Βενετία, Ευαγγελία Χατζηκουκούτση. Μία έμπνευση του πατέρα της οικογένειας κ. Γ. Χατζηκουκούτση. Μια οικογενειακή υπόθεση στα δυτικά της Θεσσαλονίκης που υπόσχεται αν μη τι άλλο να μας δροσίσει τις καλοκαιρινές νύχτες. Ένας χώρος άνετος και ατμοσφαιρικός που σερβίρει εκτός από υπέροχα πιάτα , κρασί αλλά και cocktails. Το Δηβέλια προσφέρεται και ως χώρος δεξιώσεων, γάμων ,βαπτίσεων και για πάρτι αποφοίτησης.
Mια ανάσα δροσιάς κοντά στην πόλη
Δηβέλια και χαλάρωση κάτω από τα αστέρια
Μια νέα πρόταση για την πόλη μας και όσους κουράστηκαν να ψάχνουν που να παρκάρουν ασφυκτιώντας στο κέντρο και τις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της συμπρωτεύουσας. Η αυλή του Δηβέλια σας προσκαλεί να χαλαρώσετε με το αγαπημένο σας κρασί κάτω από τους φωτισμένους φοίνικες.
Η κουζίνα του αποτελεί έναν συνδυασμό κλασικών γεύσεων με στοιχεία μοριακής γαστρονομίας. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το καρεδάκι από παντζάρι με γλυκούς και πικάντικους τόνους μαζί με φλογέρες τυριού, προσωπική πινελιά του σεφ, Παύλου Τσιλογλανίδη.
Πρόταση για κρασί και φαγητό
Η lounge μουσική πλαισιώνει ιδανικά το περιβάλλον της κατάφυτης αυλής και ήχοι από κελάρισμα νερού στο βάθος συμπληρώνουν μια εμπειρία γεύσεων και χαλάρωσης. Το Δηβέλια προτείνει να δοκιμάσετε ένα φρουτώδες Tavo Pinot Grigio με αρώματα λευκών φρούτων και εσπεριδοειδών παρέα με μια Berry Salad με μούρα και χαλούμι. Άλλες ετικέτες που θα βρείτε είναι το γαλλικό Les Quatre Tours και φυσικά ετικέτες εγχώριωνν οινοποιείων από τη Μακεδονία και τα ελληνικά νησιά όπως Κτήμα Άλφα, Κτήμα Ταμιωλάκη, Κτήμα Γεροβασιλείου, Κτήμα Σιγάλα και άλλων.
Σαλάτα Berry, με ρόκα iceberg, χαλούμι και βαλσάμικο ροδιού.
Μεταξύ των πιάτων που δοκίμασα ξεχώρισα την χοιρινή τηγανιά με πιπεριές σβησμένη με λευκό κρασί, ένα καθ’όλα αυθεντικό ελληνικό πιάτο. Επίσης ο αλμυρός χαλβάς με παρμεζάνα είναι μία επιλογή ήρεμου ορεκτικού. Με κέρδισε πέρα από τη γεύση, και η απαλή του υφή. Ως πιάτο μέσης θα πρότεινα τις οφτές πατάτες με το γαλοτύρι, ένα πιάτο που μπορεί να συμπληρώσει το τραπέζι σας ή να συνοδέψει ως bite το κρασί ή το ποτό σας.
Ναι με έπιασε πάλι. Αυτή η περίεργη στροφή του μυαλού λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Λοιπόν που κολλάει το μάρκετινγκ με την ευτυχία; Γιατί τα έβαλα στον ίδιο τίτλο; Αναρωτιέσαι αν αυτή η καινούρια ρωσική βότκα που δοκίμασα είχε τίποτα περίεργο μέσα, ε; Λοιπόν, θα σου πω τι με έπιασε. Ενοχλούμαι. Καιρό τώρα. Κι όταν ενοχλούμαι θέλω να σου πω όσα σκέφτομαι. Είναι ο τρόπος μου να ηρεμώ τη σκέψη μου.
Το online marketing στην καθημερινότητα μας
Online marketing. Πάνω κάτω το έχεις δει να δουλεύει μπροστά σου, στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού σου. Κάποια επιχείρηση ενδυμάτων σου έστειλε ένα διαφημιστικό μήνυμα, μια influencer σε κάλεσε να συμμετέχεις σε ένα Give Away, μια στοιχηματική σου πέταξε ένα pop up, ένα system store σου έστειλε ενημερωτικό email για νέες κάρτες γραφικών κλπ κλπ. Όλα φροντισμένα, τέλειο γραφιστικό, υπέροχα μοντέλα ρετουσαρισμένα, καμιά εικοσαριά άτομα που δούλεψαν από πίσω για να δεις εσύ το τελικό αποτέλεσμα και να πεις «Ω την θέλω αυτή τη μάσκαρα» “Ω, πρέπει να κάνω αναβάθμιση το pc”, “Ω, μήπως το σαλόνι χρειάζεται ανακαίνιση;” κ.ο.κ.
Είσαι όμως ευτυχισμένος;
Ναι ξέρω έτσι δουλεύει η αγορά. Δουλεύει ώστε να πεις «Δεν είμαι αρκετά όμορφη», «Δεν έχω τα gadget που χρειάζομαι», «Δεν έχω πάει στο Bali», «Δεν έχω το σαλόνι που θα ήθελα, το αμάξι που μου αρέσει, την οθόνη 4K full high όλα, δεν έχω χρυσούς ανανάδες…» και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο πουλάει ο κόσμος. Βάλε μια στιγμή στην άκρη αυτές τις διαπιστώσεις και ρώτα λίγο τι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος. Αυτά που είχες όταν ένιωθες πραγματικά πλήρης δεν υπάρχουν σε κανένα website, σε καμία καμπάνια και σε κανένα insta story.
Ό,τι υπονομεύει την ευγνωμοσύνη προς τη ζωή, παρεμποδίζει τη δυνατότητα να είμαστε ευτυχισμένοι.
Jorge Bucay
Χρειάζεσαι αυτό που φοράει μια brand ambassador στη Σαντορίνη; Ή μήπως αν δε φοράς Rolex είσαι παιδί αλλού θεού; Όλα αυτά μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε ότι δεν χρειάζεται να αγοράσουμε για να χαμογελάσουμε. Δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε για να ευτυχήσουμε. Γιατί τα συναισθήματα δεν είναι προς οικονομική εκμετάλλευση.
Διαφήμιση, η ευτυχία που κρατάει μέχρι το επόμενο προϊόν
Το advertising industry από πάντα χρησιμοποιούσε το συναίσθημα ως μέσο σύνδεσης με ένα προϊόν. Αυτό έχει ριζώσει τόσο πολύ στις fast moving σύγχρονες ζωές μας που ξεχάσαμε να νιώθουμε χωρίς να ξοδεύουμε. Ξεχάσαμε να διασκεδάζουμε ακόμα κι όταν εν τέλει ξοδεύουμε. Πως θα σου φαινόταν αν σου έλεγα ότι ίσως έχεις τη δύναμη να το αλλάξεις αυτό;
Και τι εννοώ; Φέτος το καλοκαίρι θα κάνω ένα πείραμα. Για τις ημέρες των διακοπών μου δεν θα χρησιμοποιήσω καθόλου social media, δεν θα ανοίξω το YouTube και δεν θα συνδεθώ στο ίντερνετ πάρα μόνο για να συμβουλευτώ τους χάρτες, αν χρειαστεί. Θα δοκιμάσω να έχω μια αυθεντική εμπειρία διακοπών, χωρίς τεχνολογία και χωρίς να με νοιάζει τι συμβαίνει έξω από τον κύκλο που συντροφεύει το ταξίδι μου. Έπειτα θα αξιολογήσω αν όσα δεν αγόρασα, όσες διαφημίσεις δεν είδα και όσα email δεν άνοιξα με έφεραν πιο κοντά στην ευτυχία. Την αυθεντική, όχι την χορηγούμενη.
Καλοκαίρι. Ζέστη. Ήλιος. Θάλασσα. Με μια σκέψη παίρνεις την πετσέτα σου, φοράς το μαγιό σου και ξαπλώνεις στην παραλία να απολαύσεις ένα δροσερό μοχίτο ή το καφεδάκι σου ή το μπυρόνι σου ή ότι άλλο θέλεις ρε παιδάκι μου! Ξέρεις όμως πως για να το κάνεις αυτό το τόσο φαινομενικά απλό και αυθόρμητο πράγμα, τι αγώνας και τι περιπέτειες έπρεπε να περάσει η ανθρωπότητα; Ξέρεις πόσα σχέδια, απαγορεύσεις, δημόσια πρόσωπα, διαφήμιση και επιρροή χρειάστηκε να ασκηθεί; Πάμε μια βόλτα κάπου στα early twenties για να σου εξηγήσω…
Κάτι σαν μαγιό στα 1920
Οι δραστηριότητες που σχετίζονταν με το νερό ήταν κατά κύριο λόγο τότε για πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Η τάση να πας απλά να ευχαριστηθείς τη θάλασσα όπως κάνουμε σήμερα δεν υπήρχε. Άρα δεν υπήρχε και λόγος να φοράς μαγιό.
Σιγά σιγά όμως και πάντα με αξιοπρέπεια , όπως ήταν πολύ βασικό για την εποχή, οι γυναίκες βγήκαν στην παραλία. Είτε με ανδρικές φορεσιές και καλύπτοντας τον κορμό και τα πόδια τους, είτε σταδιακά με φορεσιές που έμοιαζαν με φουστάνια και κάλτσες. Μάλιστα υπήρχε σχετικός κανονισμός που προέβλεπε τα μήκη της φούστας και του μανικιού. Έλεγχοι γινόταν στις παραλίες και αν κάποια λουόμενη παρέκαμπτε τον κανονισμό είτε συλλαμβάνονταν, είτε υποχρεώνονταν να καλύψει το σώμα με κάποιο τρόπο.
Έλεγχος ύψους φούστας από το γόνατο σύμφωνα με τον κανονισμόΣύλληψη από το χώρο της παραλίας από λουόμενες που βρέθηκαν να μη τηρούν τον κανονισμό
Εξέλιξη του μαγιό το 1930
Ενώ μέχρι την προηγούμενη δεκαετία τα μαγιό φτιάχνονταν κυρίως από μαλλί και βαμβάκι, το 1931 εφευρέθηκε το lastex. Το ύφασμα αυτό έκανε τα μαγιό ελαφρύτερα όταν βρέχονταν και πολύ πιο άνετα. Τα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν στα ανδρικά μαγιό εμπνεύστηκαν από τον αθλητισμό και έφεραν μια ζώνη στη μέση.
Ανδρικά μαγιό του 1937 με αποσπώμενο επάνω μέρος
Για τις γυναίκες, οι κοψιές ήταν πιο θηλυκές, έδειχναν το γυναικείο σώμα ψηλό και αδύνατο με ιδιαίτερο τόνο στις γυναικείες καμπύλες. Μια έμφαση στους ώμους υπήρχε και για πρώτη φορά, άφηναν γυμνή την πλάτη και ολόκληρο το πόδι. Για την εποχή ήταν αλματώδης η εξέλιξη αυτή.
Η εμφάνιση του bikini και η πορεία του μέχρι το 1950
Το 1946 ο Γάλλος μηχανικός Louis Réard σχεδίασε το γνωστό bikini, το οποίο ονομάστηκε από το Bikini Atoll , το χώρο δοκιμών της ατομικής βόμβας. Σαν να ήξερε δηλαδή ότι το μαγιό που μόλις είχε σχεδιάσει θα αφήσει πίσω του συντρίμμια. Όπως και έγινε. Το bikini απαγορεύτηκε σε παραλίες και δημόσιους χώρους σε χώρες όπως η Ισπανία , η Πορτογαλία, Ιταλία και ορισμένες πολιτείες των Η.Π.Α.
Χρειάστηκε ονόματα όπως οι Ava Gardner, Rita Hayworth, Lana Turner, Elizabeth Taylor, Tina Louise, Marilyn Monroe και άλλες, να εμφανιστούν πολλές φορές με bikini ώστε να θεωρηθεί mainstrem κάπου στο σβήσιμο της δεκαετίας του 1950. Παρ’ όλα αυτά, το ολόσωμο ένδυμα παραλίας παρέμεινε το κυρίαρχο για την εποχή. Επίσης σιγά σιγά βλέπουμε παιχνιδιάρικα patterns και στα ανδρικά μαγιό που μέχρι τώρα κρατούσαν πιο αυστηρό τόνο.
Μαγιό από το 1960 μέχρι το 1980
Από το 1960 και έπειτα η παραλία συνδέθηκε με το surfing, το bodybuilding και την γυμναστική γενικότερα. Το φλερτ σε αυτές τις δεκαετίες δίνει και πάιρνει. Όσο πιο αποκαλυπτικό το μαγιό τόσο το καλύτερο. Χρωματικά έχουμε έντονα ιλεκτρικ προς το τέλος της δεκαετίας 1980. Άνθρωποι που επηρέσαν έντονα ήταν φυσικά ο ινδαλματικός Arnold Schwarzenegger και η Farrah Fawcett μετά την επιτυχία της στους Άγγελους του Τσάρλι.
Το brunch είναι ίσως μια νεωτεριστική μορφή για να πεις στους φίλους σου να πάτε για καφέ και πρωινό. Σαν ιδέα έκανε την εμφάνιση του στη πόλη της Θεσσαλονίκης ίσως τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια και συνεχίζει να αποτελεί για μερικούς το καλύτερο γεύμα τις Κυριακές. Λαχταριστά pancakes, φρεσκοψημένες πίτες, φρούτα με γιαούρτι, ομελέτες και πολλά ακόμα συμπληρώνουν ένα brunch menu.
Όμως δεν είμαι εδώ για να σας πω γενικά για το brunch. Σίγουρα έχετε φάει. Έχετε όμως φάει στο Brunch Box στη Θέρμη Θεσσαλονίκης; Αν δε δοκιμάσατε ακόμη τις αυθεντικές σπιτικές γεύσεις της κυρίας ‘Αννας και αν δεν έχετε επισκεφθεί ακόμη το semi urban – semi jungle σαλόνι του Brunch Box , σας συμβουλεύω να το βάλετε στο πρόγραμμα σας.
Για τους λάτρεις του γλυκού η κυρία Άννα έχει και πάλι τη λύση στο μαγικό ραβδάκι της ή μάλλον στις μαγικές συνταγές της. Ρεβανί Βεροιώτικο και γλυκά του κουταλιού από τα χεράκια της.
Οι πάμπολλες γλάστρες που βρίσκονται διάσπαρτες στο χώρο φιλοξενούν όλες αληθινά φυτά και λουλούδια που η ίδια φροντίζει καθημερινά, όπως μας εκμυστηρεύτηκε. Η αγάπη για αυτό που συμβαίνει μέσα στο Brunch Box εξάλλου είναι κάτι που ο επισκέπτης βιώνει από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να γράψω γι’ αυτό. Εκτιμώ τους ανθρώπους με ψυχή, που δίνονται ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνουν και προσφέρουν στους γύρω τους το κάτι διαφορετικό. Προσωπικά προτείνω να δοκιμάσετε την ομελέτα με απάκι και γραβιέρα Κρήτης καθώς και από τα wraps αυτό με το κοτόπουλο και τα λαχανικά.
Μερικές φορές ίσως δεν χρειάζεσαι πολλά μπαχαρικά και πολλά σιρόπια για να νοστημίσει ένα πιάτο. Χρειάζεσαι απλά λίγη ψυχή κι αγάπη για να το γεμίσεις. Και για να αδειάσει θα χρειαστεί κάποιος απλά να το φάει με όλη του την καρδιά!
Καλοκαιράκι . Η εποχή που όλο και κάποιος φίλος, συνάδελφος. ξάδερφος, κολλητή, κουνιάδος του θείου της νονάς από το χωριό παντρεύεται. Και δώσε γλέντι και χορό, και ωραία που είναι η νύφη μας και το υπόλοιπο το ξέρετε. Λοιπόν, υπάρχουν κάποιοι γάμοι λίγο διαφορετικοί. Ή μάλλον δε φαντάζεστε πόσο διαφορετικοί! Οι ιδέες μερικών ανθρώπων για το γάμο τους δεν τελειώνουν και δε μπαίνουν σε καλούπια.
Γάμος rockabily
Για όσους έχουν αγάπη στο είδος και το έχουν υφάνει μέσα στην καθημερινότητα τους ένας rockabily γάμος μοιάζει ιδανική επιλογή. Cute νυφικό, μπόλικος χορός για τους καλεσμένους και στυλιστική απογείωση για το γαμπρό και τα κολλητάρια του!
Ναι, έχει γίνει και αυτό! Κάτι λίγο από death metal, ρομάντζο και ένα ιρλανδικό κάστρο ήταν αρκετά για την Βικτώρια και τον Κρεγκ. Η όλη ιδέα γεννήθηκε από την αγάπη και των δύο για τη metal και την ιρλανδική ιστορία. Η Βικτώρια δώρισε στον Κρεγκ ως δώρο αρραβώνων ένα σπαθί ρέπλικα από τον’Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, όταν εκείνος της χάρισε το δαχτυλίδι. Ήταν κάτι σαν inside joke για τους δυο τους, που τελικά έγινε η θεματική του γάμου τους.
Ένα πράγμα σαν να είσαι στο October Fest της Γερμανίας. Αυτά τα υπέροχα φορέματα – dirndl στα γερμανικά – και τα ίσως όχι τόσο υπέροχα αλλά αστεία βαυαρικά παντελόνια – lederhosen- συνθέτουν το απόλυτο σκηνικό για ένα ζευγάρι που θα επιλέξει να παντρευτεί παραδοσιακά βαυαρικά. Υποθέτω ότι θα έχει μπόλικη μπίρα στο γάμο, αν μη τι άλλο…
Αν θες να ντυθείς πειρατής δε χρειάζεται να περιμένεις τις απόκριες, μόνο την ημέρα του γάμου σου, όπως απέδειξαν ο Wayne και η φανατική της ταινίας “Πειρατές της Καραϊβικής” Sarrah. Γνωρίστηκαν στην Comicon του Birmingham το 2015 ως cosplayers και έπειτα αποφάσισαν να παντρευτούν ως πειρατές. Η δεξίωση φυσικά έγινε σε ένα πειρατικό πλοίο μαζί με 50 συγγενείς του ζεύγους.
Συνέβη από τους Shawn and Jenn τη νύχτα του Halloween. Το κουστούμι και το νυφικό ήταν ειδικές παραγγελίες για το μεταλλικό ζεύγος . Κατά την έξοδο τους από το χώρο τέλεσης του μυστηρίου , στα ηχεία ακούστηκε το “For Whom The Bell Tolls ” των Metallica.
Και στο τέλος αφήνω το καλύτερο. Τον Gothic γάμο! Πολλούς μπορεί να σας φανεί υπερβολή το μαύρο νυφικό. Συμφωνώ ότι δεν ταιριάζει σε όλες τις νύφες, ειδικά στις πιο παραδοσιακές , που δε θα σκεφτόταν να αλλάξουν το λευκό νυφικό με τίποτα. Αλλά το σίγουρο είναι ότι το goth gown dress είναι σαγηνευτικό, eye catching και σίγουρα όχι συνηθισμένο.
Έξοδος. Ένα πάρτι που θα ξεφαντώσεις. Μια συναυλία που περιμένεις καιρό. Ένα double date. Ένα event στο πιο hot σημείο της πόλης. Το pool party που δε θα έχανες ούτε με σφαίρες. Ένα beer fest, ένα street event, μια βόλτα στα bars του νησιού. Οτιδήποτε από αυτά κι αν σκοπεύεις να κάνεις, ένα είναι το μόνο σίγουρο. Το απόλυτο τηλεφώνημα στην κολλητή. “Τι θα βάλεις;”. Μια ερώτηση που αν δε γίνει, δε ξεκινάς να ετοιμάζεσαι. Κι εδώ έρχεται το fashion , και σου απαντά με το trending phenomenon : Twinning.
Caroline Vreeland και Shea Marie
Δηλαδή twin dressing. Το twinning είναι η fashion γιορτή της φιλίας. Είναι η τάση που πρωτοεμφανίστηκε μέσα στο 2016 και σε θέλει να ντύνεσαι επίτηδες παρόμοια ή απολύτως ίδια με την κολλητή σου, τη μαμά σου, την αδερφή σου ,την κοπέλα ή το αγόρι σου. Πρωτεργάτριες της τάσεις φαίνεται να είναι οι φίλες και συνεργάτιδες Caroline Vreeland και Shea Marie, style bloggers instagrammers , σχεδιάστριες και υπερασπίστριες των LGTB δικαιωμάτων. Εμφανίστηκαν ντυμένες με ίδια πέτσινα jackets που έφεραν την επιγραφή “Best Friends” στην πλάτη, γυαλιά με έντονο κοκάλινο σκελετό και stiletto heels.
Twinning για τις besties, αλλά όχι μόνο
Η όλη έμπνευση γεννήθηκε από φίλες, και μάλιστα κολλητές. Άρα απευθύνεται σε φίλες , που θέλουν να είναι matching , χρωματικά ή και σαν styling. Αυτό όμως δε σε εμποδίζει να ζήσεις την twinning εμπειρία με άλλους ανθρώπους. Συχνά στα fashion shows βλέπουμε ταιριαστά ζευγάρια να περπατούν στο δρόμο, έχοντας πολύ προσεχτικά επιλέξει τις λεπτομέρειες των outfits που θα τους κάνουν να φαίνονται matching.
Summer knit twinning
Φυσικά το trend ταιριάζει άψογα σε δίδυμους και δίδυμες. Μπορεί να θυμίζει λίγο εποχές που η μαμά επέλεγε τα ρούχα και τα δίδυμα αδέρφια ήταν πάντα ντυμένα πανομοιότυπα. Αλλά πλέον το twinning δίνει την αφορμή σε δίδυμα αδέρφια να επιλέξουν οι ίδιοι το styling τους και να παραμένουν αξιολάτρευτοι.
Απόλυτο twinning
Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές για να κάνει κανείς twinning. Ένας από αυτούς είναι το απόλυτο twinning. Ίδια ρούχα, απολύτως ίδια αξεσουάρ και παπούτσια, ακόμη και ίδια μαλλιά και μακιγιάζ. Είναι δηλαδή το twinning στην πιο hardcore εκδοχή του. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι η hard rock του trend.
Ίδια κομμάτια διαφορετική εκτέλεση
Μια άλλη έκφραση της τάσης είναι να έχεις τα ίδια κομμάτια φορεμένα διαφορετικά. Δηλαδή το ίδιο ακριβώς σακάκι και παντελόνι,στη μια περίπτωση φορεμένο σε μια κομψή και σοβαρή εκδοχή , και στην άλλη φορεμένο με ένα t-shirt και sneakers σε ένα πιο fashionable αντιδραστικό ύφος. Επίσης στη ίδια κατηγορία θα βάλω τα totally ίδια outfits , που είναι φορεμένα ακριβώς το ίδιο αλλά σε άλλο χρώμα.
Ίδιο outfit, διαφορετικό styling
Αυτός ο τρόπος να κάνεις twinning είναι ουσιαστικά αυτός που μεταφέρει το μήνυμα “Είμαστε ίδιοι αλλά συνάμα είμαστε τόσο διαφορετικοί” . Δε θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μανιφέστο από αυτό, για μια φιλία που μένει αγέραστη στο χρόνο. Θα λέγαμε ότι αυτή η περίπτωση μπορεί να παραλληλιστεί με το ίδιο κομμάτι μουσικά σε δύο διαφορετικές διασκευές.
Ίδιο outfit, άλλο χρώμα
Διαφορετικά κομμάτια σε παρόμοια εκτέλεση
Πάμε τώρα σε μια όχι τόσο strict πλευρά του twinning trend. Μπορούμε να επιλέξουμε με τη φίλη μας ,ή όποιον άλλο μας ακολουθεί στο twinning, να φορέσουμε παρόμοια αλλά σίγουρα όχι πανομοιότυπα κομμάτια της γκαρνταρόμπας μας. Για να είναι όμως σαφές ότι ματσάρουμε, θα πρέπει να φορεθούν με τον ίδιο τρόπο. Μπορούμε πχ να φορέσουμε τζιν σορτς με κιμονό, ακόμη κι αν αυτά δεν είναι ίδιου χρώματος. Ή μπορούμε να ολοκληρώσουμε ένα όχι τόσο ηχηρό look, με καπέλα ακόμα κι αν αυτά έχουν άλλο χρώμα, υφή ή μέγεθος.
Twinning on the beach
Αυτό μουσικά μου ταιριάζει περισσότερο σε music gender jumb. Όταν δηλαδή ένα αρκετά hardcore κομμάτι για παράδειγμα διασκευάζεται σε άλλο είδος μουσικής που είναι πιο χαρούμενο και light. Ή όταν έχεις ένα folk song που μετατρέπεται σε punk rock. Έχεις έτσι ένα αποτέλεσμα που είναι αρκετά αντιφατικό και διασκεδαστικό.
Ίδια patterns σε ελεύθερη απόδοση
Στο τέλος, επέλεξα να αναφέρω τις δύο πιο χαλαρές αποδόσεις του twinning. Στην πρώτη μπορούμε να επιλέξουμε ένα ίδιο χρωματικό pattern σε διαφορετικό clothing piece ο καθένας και να συμπληρώσουμε το look όπως μας κάνει κέφι. Δηλαδή μπορεί ο ένας να φορέσει μια ριγέ μπλούζα και ο άλλος ένα ριγέ παντελόνι ίδιου χρώματος . Τα υπόλοιπα μέρη που αποτελούν το outfit μπορούν να είναι ότι θέλουμε. Αυτός ο τρόπος αφήνει μια μεγαλύτερη ελευθερία προς το προσωπικό στυλ του καθενός, κι αν γίνει σωστά πολλές φορές είναι περισσότερο εντυπωσιακό από τις προηγούμενες περιπτώσεις.
Twinning με see through pieces
Χρωματική παλέτα και twinning
Και τέλος μπορούμε να επιλέξουμε να κινηθούμε στην ίδια χρωματική παλέτα αλλά χωρίς περιορισμό στο πως θα φορεθούν όλα τα fashion pieces μας. Δηλαδή μπορούμε να διαλέξουμε αποχρώσεις του καφέ και μια πινελιά μοβ και να το φορέσουμε όπως παρακάτω, σε ένα jumper ή σε γουνάκι και να κάνουμε την πιο εύκολη και ελεύθερη μορφή twinning που υπάρχει.
Τον γνωρίσαμε μέσα από τις δράσεις του. Η πιο πρόσφατη ήταν αυτή του “Επιστρέφω σε 5′” που έλαβε χώρα στην πλατεία Αριστοτέλους. Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι ένας νέος άνθρωπος 28 ετών, σύντομα 29, με ακτιβιστική ενέργεια και μπόλικες ανησυχίες. Από μικρός ήταν δεμένος με την έννοια της κίνησης, ήταν αθλητής. Στα 16 του είχε ένα τροχαίο ατύχημα έξω από το σχολείο του, το οποίο τον καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο. Αυτό τον ώθησε προς τον κόσμο του πνεύματος. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του Αριστοτελείου και έπειτα ακολούθησε μεταπτυχιακό στον κλάδο των οικονομικών.
Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι ο άνθρωπος πίσω από τη δράση “Επιστρέφω σε 5′”
Αναζητήσεις όπως τι είναι η τύχη, πως δημιουργήθηκε ο κόσμος, τι είναι ο χρόνος, τι είναι ο άνθρωπος μέσα στο μέγεθος του χρόνου είναι πράγματα που απασχόλησαν το μυαλό του Δημήτρη. Υπήρξε ακόμη και μια συζήτηση για να προσφέρει το μυαλό του σε μελέτες του CERN. Γρήγορα όμως διαπίστωσε ότι η πολυπραγμοσύνη του θα του δημιουργούσε εμπόδια, καθώς όπως λέει , αν είσαι επιστήμονας σε ένα τόσο μεγάλο project, δε μπορείς να είσαι τίποτε άλλο. Προσφέρεις τον εαυτό σου στην επιστήμη.
Μιλώντας για τα οικονομικά, και την επιλογή του να μελετήσει την κατάσταση της χώρας μας, ο Δημήτρης Αντωνίου αναφέρει ότι προσέγγισε το θέμα ρομαντικά.
“Ήθελα να βρω λύση. Το είδα με αφέλεια και ρομαντισμό. Τελικά διαπίστωσα ότι το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα αριθμών αλλά επιλογής. Επιλογής να μην εφαρμόζεται λύση στο πρόβλημα. Είναι και θέμα νοοτροπίας. Σήμερα αν λυνόταν το οικονομικό πρόβλημα, αύριο θα ξαναεμφανίζονταν.”
Δημήτρης Αντωνίου
Έπειτα έστρεψε το ενδιαφέρον του στο οικονομικό κόστος των τροχαίων που πάντα τον απασχολούσε σαν θέμα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε όμως , κυρίως από εγκρίσεις για πρόσβαση σε στοιχεία από δημόσιους φορείς, λειτούργησαν αποτρεπτικά.
Ποιός είναι λοιπόν ο Δημήτρης Αντωνίου; Μας απαντά ο ίδιος μέσα από ερωτήσεις για το έργο, τη ζωή , την καθημερινότητα, τις δυσκολίες και τις σκέψεις του για το μέλλον.
Πότε γεννήθηκε η ιδέα να το δεις ακτιβιστικά και να ευαισθητοποιήσεις άλλους;
Υπήρχε μια ομάδα με την οποία φτιάχναμε graffiti σε σχολεία. Κατά την επίσκεψη σε ένα σχολείο, την ώρα που φτιάχναμε ένα graffiti σε τοίχο μας είδαν κάποιοι μαθητές. Περνούσαμε όμορφα, γελούσαμε και το γεγονός ότι εγώ ήμουν σε αναπηρικό αμαξίδιο τους έφερνε μια σύγκρουση. Ίσως δεν περιμένανε να δουν έναν άνθρωπο σαν κι εμένα να γελάει περνώντας ευχάριστα με φίλους.
Μετά από λίγο πήραν το θάρρος και ήρθαν να μου μιλήσουν. Μου κάνανε ερωτήσεις , πήραν τα σπρέυ και δοκιμάσανε να βάψουν. Κάναμε παρέα για μία ώρα και θεωρώ ότι μάθανε πολύ περισσότερα μέσα από την κουβέντα μας. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη μου να γίνω δοτικός και να μιλήσω σε περισσότερα παιδιά , σε περισσότερους ανθρώπους.
Ποιες είναι οι βασικές δυσκολίες που μάλλον αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που βρίσκεται στη θέση σου;
Σίγουρα μια βασική δυσκολία είναι το οικονομικό, η στήριξη της πολιτείας δηλαδή. Φυσικά η μετακίνηση, η πρόσβαση σε παροχές υγείας και τα ταξίδια. Θα πρέπει να πάρω γύρω στα δέκα τηλέφωνα για να μπορέσω να πάω οπουδήποτε. Θα πρέπει να εξασφαλίσω να έχω κάποιο βοηθό, αν υπάρχει αυτοκίνητο που μπορεί να με μεταφέρει σε κάποιο χώρο, να εξακριβώσω αν υπάρχει ράμπα και πολλά ακόμη.
Σκέφτηκες ποτέ , στα πλαίσια ακτιβιστικής δράσης , να καλέσεις ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν ένα αμαξίδιο ώστε να αισθανθούν αυτό που βιώνεις;
Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να καθίσει κάποιος σε ένα αμαξίδιο για να καταλάβει. Αισθάνομαι ότι πρέπει να βάλουμε απλώς περισσότερο τη συλλογικότητα στις ζωές μας. Η αλήθεια είναι ότι έχει υπάρξει η πρόταση για τη συγκεκριμένη ενέργεια σε κάποια σχολεία. Εγώ νομίζω πως θα σας φανεί αρκετά δύσκολο να μετακινηθείτε σε αμαξίδιο αν το δοκιμάσετε. Κάποτε είχα μεγάλα αποθέματα ελπίδας για αλλαγή στην κοινωνία μέσα μου. Τώρα έχω γίνει κάπως ανυπόμονος. Θέλω να δω τη βελτίωση αυτή που τόσο περιμένω.
Θεωρείς ότι χρειάζονται περισσότερες φωνές για να αλλάξει κάτι;
Όσες περισσότερες φωνές τόσο το καλύτερο. Η ώριμη κοινωνία σαν δομή, στηρίζεται στη συλλογικότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το πρόβλημα του άλλου με αφορά και αν μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω. Πολλές φορές μου έρχονται μηνύματα και ακούω προβλήματα άλλων. Έτσι νιώθω ότι οφείλω να κάνω. Η ευτυχία δεν κερδίζεται από προσωπικές επιτυχίες και επιδιώξεις, αλλά από το τι μπορώ να προσφέρω σε κάποιον άλλο. Το λυπηρό σήμερα είναι ότι έχουμε ξεχάσει να συνδεόμαστε ο ένας με τον άλλο, δε συμμεριζόμαστε ούτε τις χαρές ούτε τις λύπες μας.
Ο Δημήτρης Αντωνίου σε ομιλία ευαισθητοποίησης σχετικά με την οδική συμπεριφορά
Η δράση “Επιστρέφω σε 5′” τι αντίκτυπο είχε; Πες μας γι’ αυτό.
Είναι κάτι που έγινε στην Πορτογαλία αρχικά. Εδώ υλοποιήθηκε σε Θεσσαλονίκη και Ρόδο. Η δράση αυτή ήταν πολύ δυναμική επικοινωνιακά και ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Δυστυχώς τα αποτελέσματα της είναι μη μετρήσιμα. Δηλαδή δεν μπορώ να ξέρω πόσοι άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν και εφαρμόζουν σήμερα μια άλλη συμπεριφορά εξαιτίας της δράσης. Εύχομαι αρκετοί.
Υπήρξαν και haters αυτού του δρώμενου;
Ναι. Υπήρξε κόσμος που είπε ότι η δράση “Επιστρέφω σε 5′” έγινε για τα likes και για την προβολή της εταιρίας κατασκευής αμαξιδίων ! Ότι απλά χρησιμοποιήσαμε ένα πιασάρικο motto για να γίνει φασαρία. Μακάρι να μη χρειαζόταν να γίνει. Και μακάρι να μην υπήρχε ανάγκη από πιασάρικες φράσεις για να ακουστούμε. Όπως και να χει εγώ είμαι ανοιχτός σε αντιπροτάσεις. Αν κάποιος έχει μια ουσιαστική ιδέα μπορούμε να το συζητήσουμε.
Τι θα έλεγες στον νεότερο εαυτό σου, αν γυρνούσες το χρόνο πίσω;
Να ήμουν λίγο πιο ήρεμος με την οικογένεια μου, είχα μια έντονη εφηβεία, ήμουν αρκετά αντιδραστικός. Καταλαβαίνω τώρα το άγχος των γονιών μου και θα ήθελα να περνούσα περισσότερο χρόνο μαζί τους. Τότε αισθανόμουν ότι τους είχα απέναντι μου και όχι δίπλα μου.
Συνέντευξη με τον ακτιβιστή Δημήτρη Αντωνίου
Για ποια στιγμή της ακτιβιστικής σου πορείας νιώθεις περισσότερο περήφανος;
Υπήρχε ένα διάστημα που με μια παρέα μαζεύαμε εφόδια για αστέγους. Το διοργάνωνα μέσω Facebook και υπήρχε πολλή ανταπόκριση. Ήταν χειμώνας και πηγαίναμε από σπίτι σε σπίτι μαζεύαμε σακούλες με διάφορα πράγματα. Προσπαθήσαμε να βρούμε τους άστεγους ένα απόγευμα όμως δεν βρίσκαμε άνθρωπο. Μετά μάθαμε ότι μαζεύονται σε συγκεκριμένα σημεία το βράδυ μετά τις δώδεκα.
Καταλήξαμε να τους μοιράζουμε πράγματα με -10, ήταν εκείνος ο βαρύς χειμώνας τότε που σπάσανε οι λέβητες στη Θεσσαλονίκη. Οι φίλοι μου άρχισαν να δυσανασχετούν , λέγοντας ότι δε μπορούμε να πάμε τώρα. Και τους έλεγα, εσύ είσαι μέσα στο αμάξι και δε μπορείς, ο άλλος είναι έξω με τέτοιο κρύο, φυσικά και θα πάμε! Έτσι είναι αυτά ,αν ήταν εύκολο θα το κάνανε όλοι. Εκείνο το βράδυ οι μισοί αρρώστησαν, εγώ έτρεμα από το κρύο αλλά ένιωθα όμορφα γι αυτό που κάναμε.
Ετοιμάζεις κάποιο comic σχετικό με την πορεία σου; Τι σκοπό έχει αυτή η κίνηση;
Ναι , είναι μια ιδέα που είχα χρόνια πριν. Αυτή τη στιγμή τυπώνεται με σκοπό να διανεμηθεί δωρεάν από την Τροχαία Θεσσαλονίκης σε σχολεία από τη νέα σχολική χρονιά. Το θέμα είναι φυσικά η οδική ασφάλεια. Χορηγός του εγχειρήματος είναι τα Ελληνικά Πετρέλαια και η επιμέλεια γίνεται από την εκδοτική Ένατη Διάσταση.
Μια άλλη μεγάλη μου δράση που απευθύνεται σε όλο το νομό Θεσσαλονίκης, και στους 14 δήμους του νομού, γίνεται σε συνεργασία με την ασφαλιστική Hellas Direct. Είναι μια έρευνα με στοιχεία από σοβαρά και θανατηφόρα ατυχήματα από το 2013 έως το 2018 στους δήμους αυτούς.
Μου ανέφερες πριν ότι θα ταξιδέψεις στην Αθήνα για να βραβευτείς από Το Χαμόγελο του Παιδιού. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να γίνεις πηγή έμπνευσης για νέους ανθρώπους που παρακολουθούν το έργο σου;
Είναι ό,τι πιο ευχάριστο για μένα να αποτελώ έμπνευση για άλλους. Η αλήθεια είναι ότι με τα βραβεία δε τα πάω πολύ καλά. Ενώ με έχουν βραβεύσει και στο παρελθόν δεν έτυχε μέχρι τώρα να παρευρεθώ στην απονομή, είναι η πρώτη φορά. Φυσικά εκτιμώ πολύ το έργο του Χαμόγελου του Παιδιού και με συγκίνησε αυτό το βραβείο. Νομίζω ότι αντλώ την ενέργεια μου μέσα από τα παιδικά μάτια όταν με κοιτούν γεμάτα ενθουσιασμό. Τυχαίνει να συναντώ στο δρόμο άτομα που πλέον μεγάλωσαν και μου λένε, “Κύριε Δημήτρη είχατε έρθει στο σχολείο και μας μιλήσατε!”
Αν μπορούσες να πας σε ένα δείπνο με οποιονδήποτε ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;
Αυθόρμητα θα απαντούσα με την κοπέλα μου. Αν και ποτέ δε μιλώ για την προσωπική μου ζωή, δε μου αρέσει. Αλλά σε αυτή την ερώτηση είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Τώρα αν το πάμε λίγο πιο φιλοσοφικά, θα ήθελα να μοιραστώ ένα δείπνο με τον Nelson Mandela. Οι φιλειρηνικές θέσεις του και ο τρόπος που σκεφτόταν συλλογικά, γεμάτος αγάπη, με κάνει να θέλω πολύ να είχα λίγο χρόνο να συνομιλήσω μαζί του.
Μέσα στη μέρα σου υπάρχει κάποιος χρόνος για hobbies;
Αυτά που κάνω καθημερινά ήδη μου αρέσουν πάρα πολύ, τα αγαπώ και με εμπνέουν. Αλλά συνήθως μου αρέσει να κάνω βόλτες στη γειτονιά, δεν είμαι τόσο άνθρωπος του σπιτιού. Μου αρέσει να κυκλοφορώ, να βλέπω κόσμο.
“Να θέλεις αυτά που έχεις, όχι να έχεις αυτά που θέλεις.”
Δημήτρη, έχεις κάποιο μήνυμα προς τις νέες γενιές που σε διαβάζουν τώρα;
Θα απαντήσω με μια φιλοσοφική πρόταση.
“Να θέλεις αυτά που έχεις, όχι να έχεις αυτά που θέλεις.”
Πήραμε και σπίτια , και αυτοκίνητα αγοράσαμε και ρούχα και πάλι δυστυχισμένοι είμαστε. Για μένα ο καπιταλισμός έχει αποτύχει. Σχετικά με τα social και την τεχνολογία θα πω ότι πλέον το εργαλείο έγινε εφιάλτης. Η σκέψη που είχε ο Zuckerberg έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα. Τα social media είναι πλέον media ανόδου επιχειρήσεων. Το μήνυμα μου για τη νέα γενιά είναι να έχουμε αυτάρκεια, ταπεινότητα και να προτιμούμε τη γνώση αντί της πληροφορίας.
Ο Δημήτρης Αντωνίου λατρεύει το θέατρο, τις βόλτες, τα graffiti και την κοινωνική ζωή
Δημήτρης Αντωνίου,
ακτιβιστής με έργο στην ευαισθητοποίηση γύρω στα τροχαία ατυχήματα και την οδική συμπεριφορά.
Πόσο βαθιά πίσω στο χρόνο μπορεί να φτάσει μία γεύση; Πόσοι άνθρωποι πριν από εσένα δοκίμασαν ένα τιραμισού; Ποιος ανακάλυψε τη μαρμελάδα; Τι ιστορία κρύβεται πίσω από τη συνταγή ενός αυθεντικού burger; Αν είσαι και συ περίεργος για ένα ταξίδι χρόνου και γεύσεων πάμε να δούμε πως γεννήθηκαν τα αγαπημένα μας πιάτα.
1. Μαγιονέζα από το Mahon
Το Mahon είναι ισπανική πόλη την οποία κατέκτησε ο Γάλλος Δούκας Louis Francois Armand de Vingnerot περί το 1756 κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του νησιού Μινόρκα. Για τον εορτασμό της μεγάλης νίκης έλαβε χώρα επίσημο δείπνο , κατά το οποίο ο Δούκας ζήτησε την σπεσιαλιτέ σως που φτιαχνόταν με ελαιόλαδο, λεμόνι, κρόκους αυγού και μυρωδικά.
Μαγιονέζα, ένα συνοδευτικό τόσο διαδεδομένο τώρα που έχει όμως ιστορική καταγωγή
Ο σεφ διαπίστωσε ότι του έλειπε η κρέμα που θα έδενε τη σάλτσα και πειραματίστηκε με ό,τι είχε. Δημιούργησε λοιπόν μια σάλτσα με ελαιόλαδο. Στη μεσόγειο από αρκετά παλαιότερα ήταν γνωστό πως μπορούσες να φτιάξεις κρέμα χρησιμοποιώντας το ελαιόλαδο. Έτσι γεννήθηκε η Mahonnaise, μέχρι που το 1841 ένας τυπογράφος μαγειρικών οδηγών τύπωσε την ψηφίδα “h” ανάποδα, δημιουργώντας την Mayonnaise που γνωρίζουμε σήμερα.
2. “Ανέβασε με ψηλά” με ένα Τιραμισού
Η ιστορία σχετικά με την προέλευση του γνωστού σε όλους Τιραμισού είναι λίγο περίπλοκη. Υπάρχουν αρκετοί που διεκδίκησαν την πατρότητα του γνωστού γλυκού. Τελικά όμως κέρδισε η Ιταλική κουζίνα και συγκεκριμένα το Τρεβίζο , κοντά στη Βενετία, μετά την εκστρατεία αναγνώρισης καταγωγής του Τιραμισού από τον Luca Zaia, κυβερνήτη του Τρεβίζο.
Τιραμισού, ένα γλυκό με δύσκολη καταγωγή και υπέροχη γεύση
Η μαγευτική μασκαρπόνε, ο φρέσκος espresso και ο συνδυασμός κακάο είναι τρεις καλοί λόγοι για να “ανέβεις ψηλά” όπως επικράτησε να ερμηνεύεται το όνομα του. Λέγεται ότι γυναίκες έτρωγαν το συγκεκριμένο γλυκό μετά τη γέννα για να πάρουν ενέργεια, αλλά θεωρούνταν ακόμη και αφροδισιακό. Άλλη εκδοχή λέει ότι το Τιραμισού αποτελούσε το δώρο των εργένηδων φίλων προς τον γαμπρό λίγο πριν το γάμο, ίσως και σκόπιμα! Καλό θα ήταν βέβαια ο γαμπρός να μην έτρωγε όλα τα πιάτα αν είχε πολλούς εργένηδες φίλους…
3. Η άρρωστη βασίλισσα και η μαρμελάδα
Η μαρμελάδα , ως συνταγή , είναι πραγματικά πολύ παλιά. Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάχνανε κάτι σαν τη σημερινή μαρμελάδα χρησιμοποιώντας μέλι, κυδώνια και κρασί. Το ονόμαζαν “μελίμηλον”. Η συνταγή υιοθετήθηκε και εμπλουτίστηκε από τους Ρωμαίους για να φτάσει στο μεσαίωνα με τη μορφή περίπου που γνωρίζουμε τώρα.
Η μαρμελάδα πλέον βγαίνει σε πολλές περισσότερες γεύσεις απ’ ότι παλαιότερα
Το όνομα της όμως διαμορφώθηκε μεταγενέστερα, το 1560 όπου ο γιατρός της βασίλισσας Μαρίας της Σκωτίας για να καταπολεμήσει τη ναυτία της βασίλισσας, της έδωσε σκεύασμα πορτοκαλιού με ζάχαρη. Από τη φράση “Marie est malade” που θα πει “η Μαρία είναι άρρωστη”, λέγεται ότι επικράτησε το όνομα για το γλυκό σκεύασμα. Οι γαστρονόμοι όμως διαφωνούν με αυτή τη θεώρηση. Επιμένουν πως η λέξη μαρμελάδα προέρχεται από την πορτογαλική λέξη “marmelo” που είναι το κυδώνι.
4.H σαχλαμάρα του βασιλιά
Παραδοσιακό βαυαρικό πιάτο είναι “Η σαχλαμάρα του βασιλιά”, η αλλιώς “Ο αχταρμάς του αυτοκράτορα” ή αν θέλετε πιο σωστά, “Kaiserschmarrn”. Όσο λιγότερο ορεκτικό κι αν ακούγεται , οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε. Το δοκίμασα στο Μόναχο, σε αυθεντικό βαυαρικό εστιατόριο και κατάλαβα ότι ο βασιλιάς είχε απόλυτο δίκιο.
Ο αυτοκράτορας (Kaiser) της Αυστροουγγαρίας , Francis Joseph I
Μια από τις θεωρίες λέει ότι σε δείπνο ο αυτοκράτορας Francis Joseph I με τη σύζυγο του Elisabeth της Βαυαρίας ζήτησαν το επιδόρπιο από τον βασιλικό σεφ. Η αυτοκράτειρα προσπαθούσε να διατηρήσει όμως τη σιλουέτα της , γι’ αυτό ζήτησε το επιδόρπιο να είναι ελαφρύ. Όταν έφτασαν τα πιάτα μπροστά της , θεώρησε πως το γλυκό ήταν αρκετά παχυντικό και δεν το έφαγε. Δεν μπορεί κανείς να την κατηγορήσει γιατί εκ πρώτης όψεως το πιάτο φαίνεται αρκετά αποτυχημένο, γεμάτο ζάχαρη και θερμίδες.
Το πιάτο Kaiserschmarrn στη Βαυαρία συνοδεύεται συνήθως από κρύο πουρέ μήλου. Μπορεί όμως κάλλιστα να σερβιριστεί με παγωτό ή άλλα φρούτα.
Η απόλυτη περιγραφή του Kaisersmarrn είναι σαν να μη κατάφερε κανείς να ξεκολλήσει σωστά το pancake του από το τηγάνι και να το μεταφέρει στα πιάτα. Ο αυτοκράτορας όμως απάντησε : “Ας δούμε λοιπόν τι χαζομάρα έφτιαξε ο σεφ”. Τελικά έφαγε το δικό του και της συζύγου του και το παρήγγειλε αρκετές φορές μετέπειτα.
5. Hamburgers, από το Αμβούργο;
Ίσως το πιο πολυφαγωμένο πιάτο όλων των εποχών. Είναι αμερικάνικο; Είναι Γερμανικό; Ε λοιπόν , δεν είναι τίποτα από τα δύο! Η πρώτη καταγραφή ανθρώπων που έτρωγαν burgers είναι στη Μογγολία, την εποχή του Genghis Khan. Οι στρατιώτες της Χρυσής Ορδής έτρωγαν burgers ιππεύοντας με το ένα χέρι. Η συνταγή πιθανολογείται να πέρασε μέσω των Ρώσων στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στο Αμβούργο.
Hamburger, δηλαδή με καταγωγή από το Αμβούργο (Hamburg).
Οι Γερμανοί μετανάστευσαν στην Αμερική παίρνονας μαζί τους την πολύτιμη συνταγή για burger. Εκεί επικράτησε το μπιφτέκι βοδινού λόγω αφθονίας και καθιερώθηκε το όνομα hamburger, δηλαδή το σάντουιτς από το Αμβούργο. Η πρώτη αυθεντικά αμερικάνικη εκδοχή του hamburger ήρθε από τους αδερφούς Frank and Charles Menches.
Σας άνοιξε η όρεξη; Κι εμένα. Πιάτα με ιστορία ή χωρίς , οι γεύσεις έχουν τη μαγεία να μας ταξιδεύουν και να αγγίζουν κάτι στην ψυχή μας. Αν βέβαια, μπορούμε και να μάθουμε κάτι μέσα από το ταξίδι στη γεύση , ακόμη καλύτερα!
