Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με καφέ σε πλαστικό. Αφού περάσαμε το Σιδηρόκαστρο ένας μικρός δρόμος μας οδήγησε στο ηρωικό οχυρό Ρούπελ ,πάνω στο βουνό όπου αρκετός κόσμος, στρατιωτικοί και πολίτες είχαν στηθεί και περίμεναν την έναρξη της τιμητικής τελετής προσκλητηρίου νεκρών , εις μνήμην των πεσόντων αξιωματικών και στρατιωτών.
Στρατηγική θέση
Το οχυρό Ρούπελ όπως και το Ιστίμπεη βρίσκονται κατά μήκος των Ελληνο-βουλγαρικών συνόρων που μεταξύ άλλων απαρτίζουν την επονομαζόμενη Γραμμή Μεταξά. Βρίσκονται και τα δύο σε στρατηγικής σημασίας τοπογραφική θέση με ένα πλήθος πολυβολείων τα οποία μπορούσαν να συνεργάζονται μεταξύ τους και να καλύπτουν μεγάλο βεληνεκές. Η επίθεση των Γερμανών στο οχυρό Ρούπελ ξεκίνησε την έκτη Απριλίου του 1941 με βομβαρδισμούς και ρίψη βομβών με αεροπλάνα. Κράτησε συνολικά τρεις μέρες σημειώνοντας απίστευτη στρατηγική επιτυχία χαρίζοντας εκτεταμένες απώλειες στους Γερμανούς.
Ρούπελ εκ του “ρουπέλιον”
Πριν την έναρξη της τελετής ένας ηλικιωμένος κύριος που υπηρέτησε στην περιοχή ιστορούσε τα βιώματα του. Κάποιος τον ρώτησε τι σημαίνει το όνομα «ρούπελ» και από πού προέρχεται η λέξη. Εξήγησε πως η ρίζα της λέξης βρίσκεται στη βυζαντινή εποχή και προέρχεται από τη λέξη «ρουπέλιον» που σήμαινε περιοχή με λυγερά κλαδιά.
Δομή
Το σύνολο της κατασκευής του οχυρού είναι ένα αξιοθαύμαστο, ειδικά για την εποχή εκείνη, επίτευγμα καθώς είναι φτιαγμένο με σκυρόδεμα το οποίο περιέχει άμμο του ηφαιστείου της Σαντορίνης ,που του προσδίδει ιδιαίτερη σθεναρότητα. Διαθέτει επίσης επένδυση από λάστιχο κάτω από τις δομές η οποία πέραν της στεγανότητας που προσφέρει μπορεί και απορροφά τις δονήσεις ενός βομβαρδισμού , πράγμα στο οποίο οφείλεται και η μακροβιότητά του οχυρού.
Οι στρατιώτες του 1941
«Οι στρατιώτες που αντιστάθηκαν μέσα στα οχυρά τρέφονταν κυρίως με σαρδέλες παστές, ελιές και σταφίδες.» Μας εξήγησαν οι αναβιωτές. Ήταν ντυμένοι με τις στολές που φορούσαν οι Έλληνες στρατιώτες εκείνης της εποχής τα αξεσουάρ των οποίων ήταν είτε τα αυθεντικά που διασώθηκαν από κάποιους συλλέκτες είτε πιστές ρέπλικες των γνήσιων.
Μέσα στα οχυρά πέρα από τους θαλάμους με τα κρεβάτια των στρατιωτών συναντήσαμε χώρους αποθήκευσης τροφίμων και πυρομαχικών, μαγειρεία, τουαλέτες και ντουζ με σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης, χώρους όπου βρισκόταν οι γεννήτριες, γραφεία με τηλέφωνα, ράγες βαγονιού μεταφοράς πυρομαχικών, ιατρεία, σύστημα εξαερισμού και κάποια εικονοστάσια.
Την τέταρτη μέρα των εχθροπραξιών οι Γερμανοί ζήτησαν από το διοικητή του οχυρού, Γεώργιο Δουράτσο, να το παραδώσει όμως εκείνος απάντησε με την ιστορική φράση «τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται» η οποία βρίσκεται περήφανα γραμμένη στην είσοδο του οχυρού .
Δυστυχώς παρά την επιτυχία της αναχαίτησης των γερμανικών στρατευμάτων και το ακμαίο ηθικό των Ελλήνων στρατιωτών , την επομένη έφτασε τηλεγράφημα κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο καθώς η χώρα είχε παραδοθεί.
Το σέβας των Γερμανών
Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό εξέφρασε τον θαυμασμό και την εκτίμησή του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών . Υπάρχει και χαρακτηριστική φωτογραφία από τη συλλογή φωτογραφιών του οχυρού Ρούπελ στην οποία απεικονίζονται Γερμανοί στρατιώτες να παρουσιάζουν τα όπλα τους στους Έλληνες ως ένδειξη τιμής.
Αν υποθέσουμε πως πραγματική γεωγραφία μαθαίνεις μόλις αρχίσεις να ταξιδεύεις , τότε πραγματική ιστορία μαθαίνεις όταν αφουγκράζεσαι ιστορίες των ανθρώπων που ζήσανε αυτές τις στιγμές. Όταν βρεθείς εκεί που έζησαν εκεί που κοιμήθηκαν εκεί που ανέβηκαν στις σκάλες για το πυροβολείο τους, εκεί που κούμπωσαν τις ξιφολόγχες τους και εκεί που η πατρίδα που έχεις σήμερα χωρίς αυτούς δεν θα είχε υπόσταση.
Περισσότερη εξερεύνηση.