Το Λουξεμβούργο είναι ένα μικρό Δουκάτο στην κεντρική Ευρώπη, ένα διαμαντάκι μεσαιωνικής αλλά και νεότερης ιστορίας γεμάτο κάστρα, αριστοκρατία και φανταστικές διαδρομές. Μέσα από καταπράσινα λιβάδια και ομιχλώδη δασύλλια ξεπροβάλλουν περήφανα κάστρα από περασμένες εποχές.
Στα πλαίσια του ταξιδιού μου τον περασμένο Σεπτέμβριο, βρέθηκα για μια εβδομάδα στο σπίτι του Νίκου, που μένει πια στο Λουξεμβούργο. Μαζί με το Νίκο και τον αδελφικό του φίλο, Φέλιξ, ξεκινήσαμε την εκδρομή μας ένα συννεφιασμένο Σάββατο για να δούμε όσα κάστρα προλάβουμε.
Η αλήθεια είναι πως αν δεν αγαπάς λίγο τη βροχή και την ομίχλη, το Λουξεμβούργο δε θα σου αρέσει. Εμένα, όμως, αυτό δε με προβλημάτισε καθόλου. Μέσα σε λίγη ώρα φτάσαμε στο πρώτο κάστρο, βόρεια της πόλης του Λουξεμβούργου.
Κάστρο Vianden
Το Vianden είναι ένα πανέμορφο χωριό 1.500 κατοίκων. Στην κορυφή του λόφου και σε ύψος περίπου 300 μέτρων, δεσπόζει το ομώνυμο κάστρο. Ξεκίνησε ως οχυρό από τις απαρχές του 11ου αιώνα και έπειτα από σταδιακές βελτιώσεις και προσθήκες ανά τους αιώνες, πήρε την τελική του μορφή. Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες συντήρησής του, κάνοντάς το πλήρως επισκέψιμο.
Μια μεγάλη λίστα αριστοκρατών έχει κατοικήσει εντός, αλλά έντονο αποτέλεσε και το στοιχείο του Tάγματος των Iπποτών στο κάστρο Vianden. Χαρακτηριστικό δώμα μέσα στο κάστρο είναι το Chapel, που αποτελείται από δύο ορόφους. Οι ευγενείς του κάστρου μπορούσαν έτσι να παρακολουθούν εκκλησιαστικές τελετές από το δεύτερο πάτωμα.
Ακόμη, στο κάστρο του Vianden φιλοξενούνται διάφορα θεματικά μεσαιωνικά events όπως το Medieval Festival, όπου διοργανώνονται επιδείξεις ξιφομαχίας, καλλιγραφίας, μεσαιωνικής μουσικής και ενδυμασίας.
Κάστρο Bourscheid
Το κάστρο Bourscheid αναφέρεται πρώτη φορά μέσα από το όνομα του λόρδου Bertram von Bourscheid το 1095. Ξεκίνησε ως απλό ξύλινο οχυρό, το οποίο ενισχύονταν μέσω ανακατασκευών μέχρι και περίπου το 1500. Αφού απεβίωσε ο τελευταίος κληρονόμος της οικογένειας Bourscheid δίχως απογόνους, οι τρεις δικαιούχοι κληρονόμοι χώρισαν το κάστρο σε διαφορετικές κατοικίες.
Το 1794 η εισβολή γαλλικών επαναστατικών στρατευμάτων τερμάτισε τη φεουδαρχική κυριαρχία στο Λουξεμβούργο. Το κάστρο ερήμωσε και ο χρόνος που πέρασε από πάνω του χωρίς ανθρώπινη φροντίδα οδήγησε στην κατάρρευσή του. Εργασίες ανακατασκευής ξεκίνησαν από την πολιτεία του Λουξεμβούργου το 1972 και συνεχίζονται. Μέσα από τις ανασκαφές και τις εργασίες ανακατασκευής διαπιστώθηκαν Ρωμαϊκά, Μεροβιγγειανά, Καρολίγγεια και Οθωνικά ίχνη.
Κάστρο του Ansembourg
Συγκεκριμένα μιλάμε για το νέο κάστρο του Ansembourg, το οποίο απέχει λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από το παλιό. Χτίστηκε από τον Thomas Bidart το 1639. Κατά τη διάρκεια του τριακονταετούς πολέμου, ο Thomas Bidart “τράβηξε” πολλές πηγές νερού της περιοχής και εκμεταλλεύτηκε την ξυλεία και το σίδερο, κατασκευάζοντας όπλα. Ως αποτέλεσμα, η οικογένειά του ευημερούσε, κερδίζοντας δικαιώματα στον τίτλο των Λόρδων του Ansembourg.
Αργότερα, το κάστρο περιήλθε στην οικογένεια De Marchant, οι οποίοι βελτίωσαν ακόμη περισσότερο την εικόνα των κήπων με αγάλματα και συντριβάνι. Επίσης, η οικογένια επιμελήθηκε και τη λειτουργικότητα του κάστρου με βοηθητικά κτήρια και χώρους για το προσωπικό.
Σήμερα, το κάστρο ανήκει στην ιαπωνική θρησκευτική οργάνωση “Sûkyô Mahikari” που χρησιμοποιεί το κτήριο για τελετές και σεμινάρια. Παράλληλα φροντίζει για τη συντήρηση και αποκατάσταση του κάστρου με τη βοήθεια της υπηρεσίας συντήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς του Λουξεμβούργου.
Το Λουξεμβούργο μου άφησε υπέροχες εικόνες και εμπειρίες. Υπάρχουν ακόμη αμέτρητα κάστρα να επισκεφθώ. Ελπίζω ο Νίκος να με δεχτεί και πάλι στο σπίτι του με την πρώτη ευκαιρία!
Δείτε περισσότερο υλικό από υπέροχα μέρη στο blog μου.