Είσαι αυτός που επέλεξες να είσαι; Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Τι είναι τυχαιότητα, τι είναι προσωπική απόφαση; Τι από αυτά καθορίζει το χαρακτήρα μας και την ποιότητά μας ως ανθρώπους; Πόσο μπορούμε να επηρεάσουμε αυτά που μας συμβαίνουν καθημερινά; Η αλήθεια είναι πως, ακριβώς επειδή είμαι control freak, δεν αποδεχόμουν εύκολα το “έτυχε” και το “συνέβη”. Τελικά όμως, πόση σημασία αξίζει να δίνουμε σε όσα μας συνέβησαν, και πόση δύναμη χρειάζεται για να επιλέξουμε ποιοι θα γίνουμε;
Σαφέστατα, υπάρχουν γεγονότα που δε μπορούμε να αλλάξουμε ούτε να αποφύγουμε πολλές φορές. Μια μακροχρόνια ασθένεια, ένα ατύχημα, μια απώλεια, ένας χωρισμός, μια απόλυση, μια ,παρά τις προσπάθειες, αποτυχία και άλλα, είναι γεγονότα που συμβαίνουν. Όσο οδυνηρά κι αν είναι, όσο κι αν ρωτάμε “Γιατί έπρεπε εγώ να το πάθω αυτό;” τίποτα δεν αλλάζει. Είναι μια άσχημη συνθήκη στη ζωή, με την οποία πρέπει να πορευτούμε.
Καλούμαστε να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα. Κι όσο πιο γρήγορα το κάνουμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε ξανά λόγους να χαιρόμαστε τη ζωή. Φυσικά δεν είναι καθόλου εύκολο κάτι τέτοιο. Απαιτεί ειλικρινή και ουσιαστική πνευματική προσπάθεια και δυναμισμό. Ίσως για κάποιους να είναι το πιο δύσκολο πράγμα που θα κληθούν να ξεπεράσουν στη ζωή τους.
Για παράδειγμα, πόσο εύκολο είναι να αποδεχθείς ότι δε μπορείς πλέον να περπατήσεις; Πόσο εύκολο είναι να ζήσεις με ένα αυτοάνοσο νόσημα; Πόσο εύκολο είναι να δεχτείς ότι ένας αγαπημένος σου έφυγε από τη ζωή; Οι καταστάσεις αυτές είναι σίγουρα συνθήκες που δεν τις επέλεξες, αλλά συνέβησαν. Και μάλιστα χρειάζονται μεγαλείο ψυχής για να τις αντιμετωπίσει κανείς.
Όμως, δεν είμαστε αυτά που μας συμβαίνουν. Είμαστε οι επιλογές μας. Η ευτυχία είναι επιλογή κι όχι τυχαίο συμβάν. Το ζήτημα είναι να πούμε: “Εγώ θα ευτυχήσω παρ’ όλα αυτά που μου συνέβησαν.” Αντί, λοιπόν, να ζήσω ρωτώντας πως θα ήταν η ζωή αν δεν είχα ασθενήσει, αν δεν είχα αποτύχει, αν δεν είχα φταίξει, θα ζήσω σκεπτόμενος σοφότερα.
Θα επιλέξω το ποιος θα είμαι έχοντας ένα πρότυπο στο μυαλό μου να φωτίζει το δρόμο της ανάβασης. Αν υποθέσουμε ότι το φως είναι το πρότυπό μου, τότε θα πρέπει να βρω τρόπο να φτάσω σε αυτό ώστε να ζήσω όπως επέλεξα. Είτε βρίσκομαι σε ένα πυκνό δάσος, είτε σε μια σπηλιά, είτε στα βάθη του ωκεανού, θα ψάξω το δρόμο μου προς το φως πάση θυσία.
Ο καθένας μας έχει διαφορετικό δρόμο να διανύσει. Άλλος θα πρέπει να σκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, άλλος να βρει το άνοιγμα της σπηλιάς στην οποία βρίσκεται μέσα, και άλλος να κολυμπήσει χιλιόμετρα για να ρθει στην επιφάνεια της θάλασσας. Η κάθε μία διαδρομή όμως αξίζει να πραγματοποιηθεί, γιατί ο ήλιος είναι εκεί πάνω από τα κεφάλια μας, φωτεινός, ζεστός και αειφόρος. Το μόνο που μένει είναι να επιλέξουμε να τον δούμε, να επιλέξουμε να ζεσταθούμε από την ακτινοβολία του και να ευεργετηθούμε από την ενέργειά του.
Δείτε περισσότερες σκέψεις